Ιδιαίτεροι ηθικοί δεσμοί με συνδέουν με την Ένωση Αποφοίτων Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου. Για αυτόν τον λόγο μετέχω με χαρά στις περισσότερες εκδηλώσεις που διοργανώνονται. Στην ετήσια και κυριότερη εκδήλωση που γίνεται στην πανήγυρη της ισαποστόλου Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, στον ομώνυμο Ιερό ναό εντός του κτιριακού συγκροτήματος της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, που λειτούργησε επί δεκαετίες.
Εκείνη την ημέρα της πανηγύρεως, θεία δυνάμει, ο προσκυνητής απορροφάται από το αυστηρό παραδοσιακό εκκλησιαστικό τυπικό και από τις μελίρρυτες μελωδίες, που ψάλλουν εν χορώ οι αριστοτέχνες της βυζαντινής μουσικής ιεροσπουδαστές της Σχολής με τις μοναδικές φωνές τους. Τότε και λόγω της συγκινησιακής φόρτισης το εκκλησίασμα ᾽᾽ελέγχεται᾽᾽, σιγεί απολύτως και γέμει ψυχικής ανατάσεως. Εύχομαι σε όποιον δεν έχει εκείνη την ημέρα και σε εκείνο τον ιερό ναό, εκκλησιασθεί, να μη στερηθεί αυτήν την μοναδική χαρά.
Πολλές φορές, έχω σκεφθεί να γράψω λίγες λέξεις, για τις όμορφες δραστηριότητες της Ενώσεως, στο έγκριτο περιοδικό τους. Κάθε περιγραφή από τους ίδιους τους ομογάλακτους αδελφούς ιεροσπουδαστές, της ῾῾Τροφού῾῾ Σχολής τους, διατυπώνεται με μεγάλη ταπεινότητα (όπως ορθά γαλουχήθηκαν από τους φωτισμένους καθηγητές τους και τους ποιμένες τους) στερεί όμως, από τον αναγνώστη μη Ιεροσπουδαστή, όλο το μεγαλείο αυτών των εκδηλώσεων.
Για τον λόγο αυτόν αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, ως μη ιεροσπουδαστής, παρατηρητής από ᾽᾽απόσταση᾽᾽, με την ευκαιρία της προσκυνηματικής εκδρομής, που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Ένωση Ιεροσπουδαστών στην Αίγινα και στις Ιερές Μονές Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Μηνά.
Εκεί μας υποδέχθηκε και μας φιλοξένησε ο τοπικός σεπτός ποιμενάρχης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Σεβασμιώτατος κ. Ευφραίμ, συμμαθητής πολλών προσκυνητών Ιεροσπουδαστών και μέλος της Ενώσεως. Μας συνόδευσε και μας ξενάγησε στις Ιερές Μονές και στον αρχαιολογικό χώρο της Αφαίας Αθηνάς.
Διέκρινε κανείς στο πρόσωπό του, τον νεαρό Ιεροσπουδαστή με τις νεανικές αναμνήσεις με τους συμμαθητές του, τις ανησυχίες και τα βιώματα και τον πλούτο των αρετών που απέκτησαν εκεί στην ᾽᾽Τροφό᾽᾽ Σχολή. Είπε ο Ιεράρχης για την σημασία και την χρησιμότητα της Σχολής, που χωρίς αυτήν, πολλοί δεν θα είχαν σπουδάσει λόγω οικονομικών δυσκολιών (σ.σ. … Το εύφορο έδαφος, από την παραβολή του καλού σπορέως).
Ο Ιεράρχης ήταν εκεί σαν παλαιός μικρός Ιεροσπουδαστής, σαν να μην μεγάλωσε… που όμως ήταν τώρα περισσότερο σοφός, ώριμος, ενάρετος , με αγάπη και αγωνιστικό ζήλο για το καθήκον του.
Όμως έτσι ήταν όλοι οι Ιεροσπουδαστές ᾽᾽συμμαθητές᾽᾽ του. Σαν να μη μεγάλωσαν, αλλά με ισχυρή μνήμη για τα βιώματά τους εκεί τότε στη Σχολή. Ο κάθε ένας με το ᾽᾽τάλαντό᾽᾽του, με τους προβληματισμούς για το χθες, το σήμερα, το αύριο.
Διέκρινα τις αρετές τους. Την Ελεημοσύνη, την Ταπεινότητα, την Υπομονή. Στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου διέκρινα διάθεση προσφοράς.
Στις συζητήσεις διέκρινα τον έντονο προβληματισμό τους… για τη Σχολή, την Ιστορία της, την Ένωση… και την επιθυμία τους…
NA ΜΕΙΝΕΙ H ΛΑΜΠΑΔΑ ΤΗΣ ΤΡΟΦΟΥ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΝΑΜΜΕΝΗ.
Να φωτίζει τον κόσμο εις τον αιώνα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο ιερός ναός της Σχολής είναι αφιερωμένος στην Αγία Φωτεινή!! Για να φωτίζει τους Ιεροσπουδαστές-Ιεραποστόλους και το έργο τους.
Ας βοηθήσουμε και ας ευχηθούμε να κρατηθεί η ΛΑΜΠΑΔΑ ΑΝΑΜΜΕΝΗ σε όλο τον κόσμο και ψηλά στο εικονοστάσι της καρδιάς μας.
